Deiglumór Keramík úr íslenskum leir 1930-1970

Leirlist hefur fylgt mannkyninu frá örófi alda og er órjúfanlegur hluti af menningar- og listasögu heimsins. Af minjum um leirlist til forna á Íslandi er fátt eitt varðveitt nema orðið deiglumór, þetta forna orð yfir leir, sem vitnar um notkun leirs á Íslandi til deiglugerðar á öldum áður. Sú saga er fallin í gleymsku en hins vegar var notkun íslenska leirsins forsenda fyrir hinni frjóu leirlistarsögu tuttugustu aldar. Brautryðjandinn Guðmundar Einarssonar frá Miðdal stofnaði Listvinahúsið 1927. Stofnun Listvinahússins markað upphaf íslensks listiðnaðar í nútímaskilningi þess orðs. Á árunum 1946 – 1957 voru síðan stofnuð fimm ný leirmunaverkstæði í Reykjavík, Leirmunaverkstæði Benedikts Guðmundssonar, Funi, Laugarnesleir, Roði og Glit. Þau áttu það sameinginlegt að þau notuðu öll íslenskan leir, fram til um 1970. Í bókinni er saga þeirra rakin, fjallað um helstu leirlistamenn tímabilsins og mikilvæg verk þeirra. Leitast er við að gefa innsýn í framleiðslu verkstæðanna og draga fram sérstöðu hvers og eins þeirra, en listrænn metnaður einkenndi hönnun og framleiðslu leirmuna á þessu skeiði. Fjöldi mynda prýðir bókina, en margar þeirra hafa ekki birst áður. Höfundar texta eru Inga S. Ragnarsdóttir, myndlistarmaður og Kristín G. Guðnadóttir, listfræðingur.