Ungur laganemi leigir kjallaraherbergi í stóru einbýlishúsi í Þingholtunum. Leigusalarnir eru roskin hjón sem lifa í fortíðinni. Smám saman áttar stúdentinn sig á að þau eru ekki öll þar sem þau eru séð.
Eftir alllangt hlé sendir Einar Örn Gunnarsson nú frá sér nýja skáldsögu, Ég var nóttin. Sagan er frásögn ungs laganema sem leigir kjallaraherbergi í stóru einbýlishúsi í Þingholtunum í Reykjavík árið 1985. Húsið var á sínum tíma með fallegustu glæsihýsum borgarinnar en er nú í niðurníðslu. Leigusalarnir eru roskin hjón, undarleg í háttum og lifa í fortíðinni og draumórum sínum. Sögumaður er varaður við hjónunum en smám saman aukast samskipti pilts við þau. Með tímanum fer hann að átta sig á að þau eru ekki öll þar sem þau eru séð.
Þessi saga styðst við Næðing, skáldsögu höfundar frá árinu 1990.
„Þegar upp er staðið er sagan vel skrifuð og hálfgert ástarbréf til liðinna tíma og á einn eða annan hátt tímahylki, en það virðist vera aðalviðfangsefni sögunnar; tíminn. Hvernig við hugsum um og varðveitum hann, hvernig hann breytir okkur, eða ekki, og heldur sumum föstum í viðjum sínum.
Þá hló ég nokkrum sinnum upphátt meðan á lestri stóð og sýnir það að höfundurinn hefur ýmislegt til brunns að bera hvað viðkemur hnyttni og kímnigáfu en sagan er skrifuð í einkar kaldhæðnislegum tón.
Ég mæli með bókinni fyrir alla þá sem vilja hverfa aftur í tímann og skyggnast í miðbæjarlífið í Reykjavík árið 1985, en þar kennir ýmissa grasa og síðast en ekki síst fyrir alla þá sem vilja vita hvernig það er að búa inni á heimili sérviturra eldri hjóna.“