Í bókmenntatextum sem leika á mörkum sannleika og skáldskapar, arfs og umbyltingar, alvöruþunga og „absúrd kómíkur“, er látið reyna á tjáningargetu ritgerðaformsins sem skáldlistar. Viðfangsefni þessara veraldlegu húslestra eru bæði frumleg og fjölbreytt, en bókin ber keim af fyrri verkum höfundar, Tregahandbókinni og Íslenskri lestrarbók.
Í fábreytni bændasamfélagsins gat húslesturinn rofið einangrun afdalsins og opnað glugga inn í framandi heima. Með því að leita fanga víða, og gjarnan úr alfaraleið, færir Magnús Sigurðsson þann gamla, íslenska sið til nútímahorfs. Meðal annars er sagt frá samstarfi bandarísku skáldkonunnar Marianne Moore við bílaframleiðandann Ford, afdrifaríkri bommertu 19. aldar rúnafræðingsins Finns Magnússonar, upphafi nýrrar absúrdistahreyfingar vestur á Bolungarvík, íslenskri tungu sem harmabót Fjölnismannsins Konráðs Gíslasonar og fjallað um „slaufanir“ fyrr á öldum.